Almancı Şiiri – Hayati Ateş
Kara tren ile çıktı Sirkeci karından
Umudu vardı Gelecekten Yarından
Dönecekti geçemedi evladına torundan
Yaşlanınca Gurbet Elde
Kaldı Almancı
Türklere göründü Almanya yolu
Aldılar ellerine tahta bavulu
Zor kazandı ama parayı pulu
Yemeden Göçtü öldü Almancı
Tek hayali bir traktör motordu
Oturumu uzattıkça oturdu
Avradının çocukları getirdi
Yavaş yavaş geçmişi
Sildi Almancı
Ayrılırken vatana el salladılar
Akrabayı destekleyip çok kolladılar
Kazandığı parayı hep yolladılar
Boğazından açmadı saldı Almancı
Anadan babadan yardan geçtiler izine geldik
Ekin biçtiler
Traktörü aldılar köyden göçtüler başka hayallere
Daldı Almancı
Gurbet Elde ömür boyu çalıştığı
Ekmeğini çevresi ile bölüştü
Son zamanda Antalya’ya alıştı
Hello denizlerde
Aldı Almancı
Avrupa’yı kalkındırdı uçurdu
Genç ömrünü Hasret ile geçirdi
Cami açtı namazları kaçırdı
En azından cumaları
Kıldı Almancı
Biter mi ki gurbetçinin bu sancı
Analıktan o sandığı yıldı Almancı
Avrupa’ya camileri aştılar memlekete paraları saçtılar
Köylerinden hep şehire göçtüler üvey evlat gemi
Oldu Almancı
Genişti Almanya’nın ekmeğini yiyen dönemedi söz verip dönerim diyen
Dikişsiz cepsiz kefeni giyen
Uçağın kuyruğundan
Geldi Almancı
Hayati her gün Ortaköy’e giderken Hoca olmayı hayal ederken
Sınavların tarihini Beklerken Türkiye’nin dilinde
Oldu Almanca
Almanya’nın elinde
Olduğu yabancı
